
[:gl]Liquid Sky (Slava Tsukerman, 1982) [:es]Liquid Sky (Slava Tsukerman, 1982) [:]
14 Outubro 2018,22:30 - 23:30
| 7€[:gl]Liquid Sky (Slava Tsukerman, 1982) 112’ V.O. DCP
Entrada: 7€
*BONOx4: 23€ (Liquid Sky, November, Cimax, Mandy)
Versión restaurada en 2018 a partir do negativo orixinal en 35mm.
Slava Tsukerman, tras unha exitosa carreira en Rusia e Israel como documentalista e director de TV, xunto á súa muller e productora Nina V. Kerova, instálanse en NY en 1976. Alí coñecen a Anne Carlisle, estudante de Artes Visuales e unha especie de musa do underground new age neoyorkino, con quen escribirán o delirante guión de Ceo Líquido (en slang, heroína).
Margaret (Anne Carlisle, que tamén interpreta a Jimmy, o seu némesis) é unha modelo andróxina bisexual depresiva á que lle gusta a cocaína tanto ou máis que o sexo. Mantén unha tortuosa relación con Adrian, unha artista tecno-performer intelectualoide que trafica con heroína. Ata aquí todo normal. O caso é que uns alieníxenas aparcan o seu platillo voante na azotea do apartamento da parella, atraídos polo inxente consumo de heroína na zona. Ao parecer estes absorben a enerxía liberada polas endorfinas ao inxectarse, aínda que pronto descobren que o orgasmo é unha fonte de enerxía superior á droga e que si xuntamos ambas cousas é a bomba. O problema, para os humanos, é que cando sintetizan esta enerxía provocan a morte inmediata. A promiscua Margaret dáse conta de que sempre que fode, a súa parella morre, o que acentúa aínda máis a súa xa de seu desiquilibrada mente, que pasa dun inicial sentimento de culpabilidade a un estado de misticismo tolo e finalmente, consciente do seu poder (matar fodendo), a unha enaxenada ansia de vinganza e asasinato de todas aquelas persoas que lle caen mal ou lle fixeron algunha putada.
Todo isto sucede entre desfiles de moda extravagante en clubs de vangarda e festas psicodélicas tecno-fluorescentes, que serven de contexto para retratar os entresixos que o cruel mundo da moda, coas súas pelexas, envexas e superficialidade, oculta baixo o seu envoltorio cool.
A deslumbrante fotografía (e efectos especiais) de Yury Neyman acentúa magníficamente a sensación de estar vendo unha pintoresca galería de fauna exótica, debuxada en intensas cores chillonas e vibrantes tons fluorescentes, que hipnotizan as palpitantes retinas do espectador. O deseño de produción e vestuario de Marina Levikova, xunto ao maquillaxe de Lenna Rashkovsky-Kaleva, destacan así como un dos elementos máis rechamantes do filme.
E por si ésto fose pouco, a electro-tola banda sonora, composta por Slava Tsukerman e Anne Carlisle xunto a Clive Smith e Brenda Hutchinson cun sintetizador Fairlight CMI, converten definitivamente a película en toda unha experiencia delirante, estrambótica e surrealista.
Entrada: 7€
*BONOx4: 23€ (Liquid Sky, November, Cimax, Mandy)
Versión restaurada en 2018 a partir del negativo original en 35mm.
Slava Tsukerman, tras una exitosa carrera en Rusia e Israel como documentalista y director de TV, junto a su mujer y productora Nina V. Kerova, se instalan en NY en 1976. Allí conocen a Anne Carlisle, estudiante de Artes Visuales y una especie de musa del underground new age neoyorkino, con quien escribirán el delirante guión de Cielo Líquido (en slang, heroína).
Margaret (Anne Carlisle, que también interpreta a Jimmy, su némesis) es una modelo andrógina bisexual depresiva a la que le gusta la cocaína tanto o más que el sexo. Mantiene una tortuosa relación con Adrian, una artista tecno-performer intelectualoide que trafica con heroína. Hasta aquí todo normal. El caso es que unos alienígenas aparcan su platillo volante en la azotea del apartamento de la pareja, atraídos por el ingente consumo de heroína en la zona. Al parecer éstos absorben la energía liberada por las endorfinas al inyectarse, aunque pronto descubren que el orgasmo es una fuente de energía superior a la droga y que si juntamos ambas cosas es la bomba. El problema, para los humanos, es que cuando sintetizan esta energía provocan la muerte inmediata. La promiscua Margaret se da cuenta de que siempre que folla, su pareja muere, lo que acentúa aún más su ya de por sí desiquilibrada mente, que pasa de un inicial sentimiento de culpabilidad a un estado de misticismo loco y finalmente, consciente de su poder (matar follando), a una enajenada ansia de venganza y asesinato de todas aquellas personas que le caen mal o le han hecho alguna putada.
Todo esto sucede entre desfiles de moda extravagante en clubs de vanguardia y fiestas psicodélicas tecno-fluorescentes, que sirven de contexto para retratar los entresijos que el cruel mundo de la moda, con sus peleas, envidias y superficialidad, oculta bajo su envoltorio cool.
La deslumbrante fotografía (y efectos especiales) de Yury Neyman acentúa magníficamente la sensación de estar viendo una pintoresca galería de fauna exótica, dibujada en intensos colores chillones y vibrantes tonos fluorescentes, que hipnotizan las palpitantes retinas del espectador. El diseño de producción y vestuario de Marina Levikova, junto al maquillaje de Lenna Rashkovsky-Kaleva, destacan así como uno de los elementos más llamativos del film.
Y por si ésto fuera poco, la electro-loca banda sonora, compuesta por Slava Tsukerman y Anne Carlisle junto a Clive Smith y Brenda Hutchinson con un sintetizador Fairlight CMI, convierten definitivamente la película en toda una experiencia delirante, estrambótica y surrealista.
Leave A Comment